SENZEDE
.
Ne zaman üşütmez gitmelerin rüzgarı…
Ne zaman dönersin kurumuş sahillerime…
Sere serpe uzanmış hayallerimin üzerinden geçiyorsun,
Geçme!
Çiğneme artık yeşerttiğim bahçeleri,
Uğramasın sen kokan yaşlar gözlerime…
Bu gece, nefretimi süzüp yazıyorum sana…
Acından yoruldum,
Acınla yoğruldum
ve inan bıktım sensiz kalmaktan!
Cümlelerimi “sen”le inşa ediyorum her gece
ve her sabah enkaz altında uyanıyorum “sensiz”le…
Kendimden sıyrılıp sana geldiğim sabahı düşlemek kahrediyor beni…
Her gece, o sabah gibi kavuşuyorum sanki sana…
Ama sen rüyalarımda bile mutlu etmiyorsun artık…
Bu saatten sonra gelme olur mu!?
Bir gelip de bin gidiyorsun çünkü!
Etme…
Bana yazık ettin, “biz”e etme…
Zehir geceleri şerbet diye iliştirme ellerime!
“Sen” kanamaktan
ve sana kanmaktan yoruldum ben…
Dinlenmek istiyorum,
Ellerimi açıp “Seni dilemek” istemiyorum artık!
Biliyorsun,
Çok sevmiştim ışıl ışıl gülmelerini…
Gülüşüne sarılamazdım ama gamzelerinden öperdim…
Hiç bıkmazdım yüzünü ezberlemekten…
Renkli düşler kurardım kahve gözlerinde…
ve sen de kahvenin buğusuna yazmıştın “hayallerimiz”i,
Unutma!
Bu gece “biz”i bir düşle
ve beni binlerce kez hatırla,
Olur mu…
Yasla o güzel başını, kokumun sindiği yastığına
“Biz”i canlandır kahve tonlarında…
Belki acır için, benim gibi…
Çünkü ben hala aynı acıyorum…
Sensiz geçirdiğim ilk gecem bu gece sanki…
Keşke görebilseydin yüreğimi…
Benim “aç”lığım bile seninle geçerdi…
Görmedin…
Hissetmedin de beni…
Anladım…
Biz “geç”ti artık,
Bir tek “sen” ağrısı geçmiyor bu gece…
Unutamıyorum gitmelerini…
Yelkovan bana gecikmelerini kovalıyor sanki,
Saniyeler kadar acımasız adımların…
Sere serpe uzanmış hayallerimin üzerinden geçiyorsun,
Geçme!
Keşke bağıra bağıra ağlayabilsem şimdi!
Keşke az da olsa hissetsen acımı, arasan…
Tamam tamam…
Kandırmayacağım artık kendimi…
Çünkü biliyorum, aramazsın…
Ama sen bilmiyorsun,
Bir gün beni çok arayacaksın…
Hayallerime kaldığım kadar, sen de bana geç kalacaksın…
Bu gece yaşlarım, sessizliğimize süzülüyor…
Dudaklarımı yine kanatırcasına sıkıyorum…
İçime içime,
Sana bana ağlıyorum…
Acılarımı ıslıyorum, hayallerim daralıyor…
Ama sönmüyor işte, sönmüyor gidişin…
Seni “günaydın”larım diye bilirdi geleceğim…
Şimdi geçmişime dargın, harcanmış vakitlerim…
.
| Ebru Aydın (æ) |