Virgüle İhanet
.
Halimi görmesen de okuyorsun…
Her şiirimde sayıklanıyor,
Her göz yaşımda kalbime çöküyorsun…
Bilmiyorsun…
Ben her sabah bir deniz kıyısında yürüyorum seninle,
Bazı günler simitimizi bölüşüyoruz birileriyle,
Çayımı seninle yudumluyorum…
Otobüse seninle biniyor,
Evime seninle gidiyorum…
Her gece soluma yatıp soluğunu dinliyorum,
Nefesini duyuyorum,
Sen yanımda değilken…
Aklımın beni parmağında oynattığı şu günlerde,
Kendimi yitiriyorum olmadığın her yerde…
Ben sende geleceğimi bırakmışım meğer…
Sahi,
Kaç gözyaşı sonunda sensizliğim biter?
Kaç geceyi daha güneşe terketsem “sen” ağrısı geçer…
Ben “bizi” virgüle emanet etmiştim,
O da noktayla aldatmış meğer…
.
ve dönüyorum yeniden yollara,
Aldırmıyorum kapanmaz yaralarıma.
yollar uzayıp giderken günbegün;
sen oluyor aldanışım hergün,
Yıpranan gönlüm, artık atmayan kalbimle
Görmeyen gözlerim, tutmayan ellerimle,
Yakan nefesini yüzümde hissetmeden,
Ben sensiz bakmak istemiyorum geleceğe…
Eğer zindanım ve yarınım sensen,
Geleceksin, seveceksin bıkmadan,
Gelecek sensen olmayacak kibrin,
Seviyorsan korkmayacak o kalbin,
ve ben ne kadar sensem,
sen bir o kadar bensin..
Varsa hala o güzel gönlünde bir yerim,
Bilmelisin ki; bu kalp sonsuza dek senin…