Ebru Aydın’ın kaleminden…
———————
———————
“Acı”lıyım – (æ)
En sustuğum yerden acıyorsun bu gece…
Saklayıp sakındığım solumu, seni yerden yere vuruyorsun…
Bu gece bir başka ağlatıyorsun gidenim…
Günahı neydi hayatımın, hayallerimin?
Sanki bütün şarkıları, bütün şiirleri üzerine giyinmişsin…
ve yine çok yakışıyor cümleler, gülüşüne…
Bütün ayrılıklarını ve bütün öldürmelerini bu geceye mi biriktirdin?
Neden gözyaşlarıma yetişemiyorum silerken?
Neden gözlerin bir perde çekiyor gözlerime?
Bu gece çok acıyorum, acı kokuyorum bu gece…
Sayfalar dolusu yaşlar karalıyorum sana…
Güneşine hasret bir sabah gibiyim, ısınamıyorum…
Her yanına yandığım, her yanıma kattığımdan siliniyorum…
Bu gece -acı-lıyım, solum tütüyor ben üşüyorum…
Sen gibi değilim, gülmeleri bilmiyorum…
Bu gece kendimi, -gittiklerinle- öldürüyorum…
–
| Ebru Aydın (æ) |
———————
———————
Bitti – (æ)
Buram buram sen kokarken, oluk oluk sensizliği yaşamakmış aşk…
Gidişin bir cinayet değil, bin vicdan azabı olacak göreceksin…
Ölürken insanın pişmanlık duyması kadar geç kalacaksın bana…
Belki Ben, başkasının gözlerinde kaybolacağım,
Belki Ben, başkasına “seni seviyorum”ları söyleyeceğim…
Belki Ben, başkasına eş…
“O vazgeçti, o gitti, o istedi” diyerek öfkem artacak sana gün be gün…
Çoğu şarkıda yine zor tutacağım kendimi,
Yine acının doruğuna varmadan sapacağım o nağmelerden…
Kim bilir kaç geceyi daha sabaha kavuşturup sızacağım…
Sensizlikle kafa bulacağım artık…
Zaman gelecek… Zaman gidecek…
Bitecek artık ızdırabın…
Verdiğin sözlerin yerini nasıl yalan aldıysa,
Bende ki yerini de alacak…
Dineceksin…
Yırtıp atıyorum “Sen” kelimesini…
Artık “Biz” bitti, sahiden bitti…
–
| Ebru Aydın (æ) |
———————
———————
Aldım Yüreğimden – (æ)
Aldım yüreğimden bir parça,
Seni yazıyorum sana…
Sanarlar ki,
Gözlerinden süzülmüş acılar dokunmuş yanaklarına…
Gamzelerin acı gülüyor, gülüşün gamze kokuyor…
Uzandım aldım senden bir parça,
Aşk sana değiyor, aşk bana değiyor…
Dokunsan ağlatacaksın, dokunsam ağlayacaksın…
Ver yansın dünyayı; sen varsın, yansın…
Bırak gülüşünü düşlerimde,
Yalnızlık kuyularından çıkarsın beni…
Biraz acıtsın, gülüşün yaksın…
Bırak ağlatsın, dokun ağlatsın…
Uzanırım yasaksın, uzanmasam acımsın…
Ver yansın dünyayı; sen varsın yansın…
Aldım yüreğimden bir parça,
“Seni” ağlıyorum sana…
–
| Ebru Aydın (æ) |
———————
———————
Helal Değil – (æ)
Çok özler bir yarı’n…
Çok istersin…
Bir şiir yazarsın yaşanmışlığa…
Sonra içmeye başlar ve bi şarkı tutturursun,
Her bir yudumda daha sert vurursun bardağını masaya…
Mazi kokar bakışların,
Nağmeler duyurmak istersin O’nunla geçirdiğin anlara…
Birden gülüşü gelir aklına…
Ölür gibi olursun…
Nefesin kesilir…
Bi şey kalmıştır sanki boğazında,
Bir iki öksürürsün…
“Helal helal” sesleriyle vururlar sırtına…
Aniden Damlalar düşer yanaklarına:
“Helal değil” dersin…
“Helal değil işte…”
………
Ebru Aydın (æ)
———————
———————
Yeniliyorum – (æ)
Benim “kendimde” sen kadar yerim yokken,
Şimdi koca bir ayrılığın içine hapsolmuş boğuluyorum…
Savaşmamı istiyorlar, yalnızlıkla değil sensizlikle savaşmamı…
Yenik düşüyorum…
“Her şeyin çaresi vardır elbet” diyorlar…
Sensin bu acının çaresi… bilmiyorlar…
Ayrı geçirdiğimiz her an gözlerime değiyor, anılarıma değiyor, hayallerime değiyor…
En çok da özlemlerime değiyor…
Çok özlüyorum…
Benim için “Dayanmak”, anlamını yitirmiş bir kelimeden ibaret artık…
Çünkü ben yokluğunla -yok- oluyorum…
Bir yerlerde karşılaşmayı umut etmek -saçma- gelirdi önceden…
Ama inanmalısın, ben artık çok -saçmalıyorum-
Ebru Aydın (æ)
———————
———————
Unutacağım Seni – (æ)
Her geçen gün biraz daha tutuşuyor içim,
Biraz daha küllerim oluyor ve biraz daha azalıyorum…
Az kaldım, az kaldı…
Bu geceyi atlatırsam, unutacağım seni…
Tam bugündü sevdiğim, tam bugün bitmişti…
Kaçıncı yıl dönümündeyiz bu öldürmelerin…
Hep birazcık unutuldun, hep birazcık hatırlandın…
Ben de Az kaldım, “Biz” de az kaldı…
Az daha yanarsam her şey bitecek…
Bekliyorum bu hain gecenin tükenmesini,
Bu geceyi de atlatırsam, unutacağım seni…
Ebru Aydın (æ)
———————
———————
Bir’dik – (æ)
Ayrı düştük aynı bedende…
Sarılınca BİR‘dik ya biz…
Değildik değil mi?
Senin için sadece BİR cümleden ibaretmiş bütün sözler…
Üzülmüyorum… Ama içimde bir yerler kanıyor gibi…
Sanki BİR‘i gelmiş kalbimle savaşıyor…
Alıp, veremediği BİR şey var sanki…
Bense sadece uzanmış izliyorum seni…
Hayallerim, planlarım, benim geleceğim yanmış!
Ağlamak istiyorum, bütün ruhum kurumuş sanki…
Ey beni benlikten alıp, BİR‘den ayıran yar!
Sen bana ceza mıydın?
Dert olsan çekilirdin de bu ne zalim bir yıkış,
Nereye gittiysem olmuyor! Bütün yollar kara kış…
Ebru Aydın (æ)
———————
———————
Sen varken Siyah’larım olmazdı benim …
Bir gecemi daha hayallerimle ziyan ettim…
Gecelerim olmazdı sen varken…
Rüya gibiydi
Varken sen…
Yaşadıklarımız,
Aşkımız…
ve sen…
Gülüşünden eksik yanımla,
Çok üşüyorum …
Geceye kör olan gözlerimi,
Buz gibi bir ayrılıkla açıyorum …
Ebru Aydın (æ)
———————-
———————