Gelinliğim
.
İçimin acıdığı yetmiyormuş gibi
Günlerim de acıyor artık…
Anladım ki yokluğun varlığını sürdürdükçe
Ebru’nun kalemi de sızlayacak…
Aslında senin için yazdığım o kadar çok acı’m var ki…
Okumadığını bile bile yazdıklarım
Görmediğini bile bile çektiklerim birbirini kovalıyor…
Bense eski mutluluğumu…
Varlığını unutturacak kadar -yokluk-lar bıraktın…
Acılarım gidişini yutkunuyor…
Azmediyor ama hazmedemiyor…
.
Aynalara küskünlüğüm yanımda olmayışın değil,
Her baktığımda birbirine zorla tutturulmuş fotoğrafların…
Her bir parçası her bir acıma eşit…
Biri gelir biri gider dediler de anlamadım…
Benim her -biri-m sen oluyormuşsun
Gel gör ki ben bunu çok iyi anladım…
Parmağıma zorla tutturulmuş bir yüzük taşıyorum…
Her baktığımda acım başıma vuruyor…
Geçmişim aklıma devşiriyor…
Şu sensiz kabuslardan bir türlü uyanamıyorum…
.
Kabus dediğin sadece uyuyunca görülmüyormuş…
Beni bir başkasına armağan edişinle anladım…
.
Elimi tutanın yabancısıyım…
Koşup sana gelemiyorum…
Korkuyorum…
Ama bitmeseydik, bu sonumun başlangıcı da olmazdı…
İzin vermezdin bunu da biliyorum,
Şimdi yoksun, sana çok kızıyorum…
“Korktuğun başına geldi, kurtar bizi!” diyemiyorum…
Senin korkularını da ben bir başıma yaşıyorum…
.
Anlamak da geç kalmışlığım
ve senin erkenden gelen bir “hoşçakalın” var üzerimde…
Karşımda giyilmeyi bekleyen bir gelinlik
Kapıdaysa siyahlara bürünmüş genç bir adam var…
Bizi bir tek bana bırakmıştın…
Kapıyı araladığım an terkettiğin -biz- öksüz kalacak…
Gidiyorum…
Kabuslarımı görmeye değil, yaşamaya gidiyorum…
Her sabah, her akşam yeniden öleceğim bunu da biliyorum…
Bildiklerimi acılarıma basa basa gidiyorum…
Gelinliğime uzanıyorum, isminle birlikte ağlıyorum…
“Biz”i senin gibi yarım bırakmıyorum…
Tamamlıyorum ve öyle öldürüyorum…
–
| Ebru Aydın (æ) |
Ebru bu yazında olanlar şuan yaşadıkların mı*??
————–Elimi tutanın yabancısıyım…—————-
bunu okurken bittim ya…………. ellerine sağlık:(
Harika…..