Sen Yokken
.
Sahiden hiç sevmezdim birileri varken film izlemeyi,
yalnızlığı tercih ederdim.
Aslında bu tercihe mahkum edilmiş de olabilirim.
En sevdiğim yabancı gitmeseydi böyle olmazdı belki de.
Neyse dedim.
İki aşık nasıl da sarıldı gözlerimin önünde,
utanmadan.
İçim acıdı, gözlerimi kapadım.
Açtığımda babamla göz göze geldim.
Bilirdi içimin yangınlarını,
Terkedilişlerimi hatta ekrana biraz daha bakacak olsam
sabaha kadar ağlayacağımın da farkındaydı.
Yalnız olsaydım şayet, günlerce dökebilirdim yaşlarımı.
Ağlayamadım.
Bir şiir vardı böyle, onu anımsadım.
Gözlerimi sımsıkı kapadım, ellerimi dudaklarıma götürdüm
ve bir ses işittim.
Çay ister misin kızım?
İlk kez o an babamın yanında sarf ettim gözlerimi…
.
Ebru Aydın (æ)
.
Not: Bu şiir, Ebru Aydın’ın çıkacak olan “Unutulmay’anlar” serisinden alıntıdır…