EKSİLEDİM
.
Eskilerde kaybolan birini bulamazsın
Kayboluşum ve senin beni bulamayışın belki de bu yüzden…
Ben geçmişimize saplandım,
Senli hayallere bulandım, karıştım
Sana karışığım, akma artık gözyaşım…
Ne battım, ne çıktım
Öyle kala kaldım kalmışlığımla
Yorgun gözlerimin yağmurlarıyla
Gidişinin armağanı olan yalnızlığımla
En çok da sensizliğimle…
.
Gidişinde kalmadı ki aklım,
Güzel gözlerinde kaldı…
Son gülüşünde, son bakışında
Hatta son yaşlarında kaldı…
Ben o ömür serdiğim “sen”den
Ne battım, ne çıktım
Öyle kala kaldım…
.
Hani derler ya “bıraktığın yerdeyim”
Ben de -öyle-yim…
Hatta bıraktığın gibiyim…
Ama eskisi gibi
Bırakamadığın biri değilim…
Tökezlemedim ama fazla eksiledim…
.
Saplandım “senli günler”ime
Bir “öyle”yim,
Bir b-öyle-yim…
Sesini duyayım da –öyle- öleyim…
Razıyım gel ve diyebileyim:
Ben katilimi “öyle” bilirim…
.
| Ebru Aydın (æ) |
Yüreğine sağlık güzel insan
“Sesini duyayım da –öyle- öleyim…”
Harikasın canımm şair ruhlu bi arkadaşa sahip olmak çok hoş 🙂