Nefes – (æ)
NEFES . Her yılı, yaşlara yüklüyoruz… Büyümek yalnızca acıyla olgunlaşmak mıydı? İnsan hiç mutlulukla terbiye edilmez mi? Benim, ufacıkken büyümek…
Ebru Aydın’ın kaleminden…
NEFES . Her yılı, yaşlara yüklüyoruz… Büyümek yalnızca acıyla olgunlaşmak mıydı? İnsan hiç mutlulukla terbiye edilmez mi? Benim, ufacıkken büyümek…
Aylardan Acı’m . Hüznü gecelerim anlatır bana, Yalnızlığımı sessizliğin kanatır, İhaneti gidişin vurur gözlerime Bil ki, Ben hiçbir gün uyanamayacağım…
Gelinliğim . İçimin acıdığı yetmiyormuş gibi Günlerim de acıyor artık… Anladım ki yokluğun varlığını sürdürdükçe Ebru’nun kalemi de sızlayacak… Aslında…
TEMMUZ… . Siz’li seni sevmiyorum… Tek kişilik biletimle yaşayıp giderken Aslında yaşamayı beceremeyip Seninle intihar ettiğimi farkediyorum… Önceki günü de…
“Ah” Baba… Öyle anlarım var ki benim, her anım gibi, “AL SANA ACI!” diye diye vuruyor yüreğime… “Ah” seslerim yine…
Geçmeyen-im için doldur Saki! Yaşanmışlıklarım önüme düştüğünde “neden ben” diye sormaktan bıktığımdan mıdır bilemem Ama isyan edesim var en çok.…